14 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Работа прадпрыемстваў ва ўмовах распаўсюджвання каранавіруснай інфекцыі абазначыла неабходнасць зрабіць заканадаўства аб працы больш гібкім, каб аператыўна прымаць меры для захавання здароўя работнікаў і дастатковага штату для вытворчага працэсу. Адпаведныя дапаўненні, унесеныя ў пункт 14 указа Прэзідэнта ад 24 красавіка 2020 года нумар 143 "Аб падтрымцы эканомікі", пракаменціравала журналістам начальнік галоўнага юрыдычнага ўпраўлення Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Валянціна Маслоўская, перадае карэспандэнт БЕЛТА.
8 студзеня 2021 года ўступіў у сілу ўказ нумар 512 "Аб змяненні ўказа Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь", якім унесены дапаўненні ў пункт 14 указа нумар 143 "Аб падтрымцы эканомікі", што рэгулюе працоўныя адносіны. "Гэта сацыяльна-эканамічныя меры падтрымкі работнікаў і арганізацый у перыяд нестабільнай эпідэміялагічнай сітуацыі. У прыватнасці, для перашкоды распаўсюджванню каранавіруснай інфекцыі і забеспячэння бесперапыннай дзейнасці арганізацыі ў наймальніка ёсць права ствараць так званы падменны працоўны рэзерв. Наймальнік зможа ініцыяваць са згоды работніка водпуск для знаходжання яго на самаізаляцыі. Працягласць водпуску не абмежавана, але наймальнік вызначае месца, дзе будзе знаходзіцца работнік. Гэта можа быць санаторый, атэль, пансіянат. Важна, што на гэты перыяд работніку будзе захоўвацца зарплата не ніжэйшая за тарыфную стаўку (тарыфны аклад). Калектыўным дагаворам можа быць павялічаны памер захоўваемага заработку", - расказала Валянціна Маслоўская.
Такія меры могуць быць запатрабаваны рознымі наймальнікамі, але асабліва яны актуальныя для арганізацый з бесперапынным вытворчым працэсам. Валянціна Маслоўская падкрэсліла, што гэты механізм самаізаляцыі датычыцца здаровых работнікаў - каб перашкаджаць распаўсюджванню інфекцыі.
"Перш за ўсё гэта патрэбна, каб зменшыць нагрузку на ўстановы аховы здароўя. У гэтым выпадку не прадугледжваецца захаванне зарплаты. Але мы прапануем наймальніку рэгуляваць механізм такога вызвалення лакальным прававым актам. Пры гэтым указ прадугледжвае захаванне зарплаты праз калектыўны дагавор, лакальны прававы акт арганізацыі (за выключэннем бюджэтных арганізацый і прыраўнаваных да іх)", - дадала Валянціна Маслоўская. Мінпрацы лічыць, што гэта норма будзе запатрабавана работнікамі, якія разумеюць, што хваравіты стан, хутчэй за ўсё, не запатрабуе доўгага лячэння, і знойдуць падтрымку ў свайго наймальніка.
"У перыяд прастою работніку захоўваецца зарплата не ніжэйшая за дзве трэці тарыфнай стаўкі (акладу)", - дадала прадстаўнік Мінпрацы і сацабароны. Пры тым, калі сумарна прастой доўжыцца больш за паўгода, - гэта ўважлівая прычына для работніка, які апынуўся без справы, каб запатрабаваць датэрміновага скасавання тэрміновага працоўнага дагавора (кантракта) у перыяд прастою.
Яшчэ адно змяненне - наймальнікам дадзена права без абмежаванняў уключаць у рабочы год работніка, за які прадастаўляецца працоўны водпуск, водпускі без захавання зарплаты, што прадастаўляюцца па ініцыятыве наймальніка (артыкул 191 ПК). Гэта стала даволі частай практыкай сярод наймальнікаў ва ўмовах COVID-19. Раней такія неаплатныя водпускі ўключаліся ў рабочы год, калі іх працягласць не перавышала 14 каляндарных дзён. Цяпер абмежаванне знята. Наймальнікам рэкамендуецца ўрэгуляваць гэта пытанне ў лакальным прававым акце арганізацыі.
Важная навацыя датычыцца работнікаў стацыянарных устаноў сацыяльнага абслугоўвання, якія на перыяд пандэміі, каб інфекцыя не распаўсюджвалася сярод пражываючых, знаходзіліся ў рэжыме поўнай ізаляцыі, паколькі працавалі вахтавым метадам. "Стваралася сітуацыя, калі работнікі маглі выпрацаваць норму неабходнага часу і не было магчымасці замяніць таго, хто захварэў. Таму для санітарак, нянь стацыянарных устаноў сацыяльнага абслугоўвання прадугледжана звыш нормы ўстаноўленай працягласці рабочага часу дадаткова 900 гадзін за год, без абмежавання звышурочнай работы. Гэта магчымасць замяніць адсутнага работніка (калі ён, напрыклад, хварэе), а таксама запоўніць вакансію, калі такая з'явілася ў штатным раскладзе", - склала Валянціна Маслоўская.-0-